پروژکتور جلو سراتو سایپا

اداره ایمنی ترافیک ایالات متحده اعلام کرده که تقریبا نیمی از تمام تلفات جاده ای در تاریکی اتفاق می افتند هر چند فقط ۲۵ درصد از سفرها طی شب انجام می شود. سایر وسایل نقلیه مثل قطار و هواپیما هم ملزم به داشتن چراغ جلو سراتو هستند. بیشتر دوچرخه‌ها هم چراغ جلو دارند و در بعضی کشورها طبق قانون همه دوچرخه ها ملزم به داشتن چراغ می‌باشند.

چراغ سراتو (جلو) در مواقعی که نور کافی برای مشاهده جاده وجود نداشته باشد می تواند شما را از دردسر محافظت کند. این چراغ‌ها طوری طراحی شده‌اند که دو نوع پرتوی نور منتشر می‌کنند یعنی پرتوی نورپایین و نور بالا. نور پایین جاده را به اندازه کافی روشن می کند و در عین حال برای دید راننده مقابل مزاحمت ایجاد نمی کند. اما حالت نور بالا حداکثر میزان نور را فراهم می‌کند ولی در عین حال این نور چشم راننده مقابل را می‌زند. بدون وجود چراغ جلو امکان مشاهده جاده در شرایطی که نور محیط کم است وجود ندارد و بنابراین ممکن است تصادف و برخورد ایجاد شود. بنابراین چراغ جلوی خودرو به شما کمک می کند تا در هنگام شب با ایمنی بیشتر و آسوده خاطرتر رانندگی کنید.

به همین دلیل لازم است همیشه بررسی کنید که چراغ جلوی سراتو در بهترین وضعیت ممکن قرار داشته باشد. اگر چراغ جلو عملکرد خوبی داشته باشد، دید کاملی از جاده خواهید داشت.

تاریخچه چراغ جلوی خودرو:

چراغ سراتو (جلو) بیشتر شبیه یک لامپ بود که شعله استیلن محصور شده داشت و خود راننده آن را به صورت دستی روشن می کرد. این لامپ های ابتدایی در دهه ۱۸۸۰ میلادی معرفی شدند و این امکان را برای رانندگان فراهم می کردند که در هنگام شب با امنیت بیشتری رانندگی کنند.

 چراغ جلوی خودرو – اولین چراغ تولید شده که با شعله کار می‌کرد

اولین لامپ های برقی در شهر هارتفورد، کنتیکت تولید شدند و در سال ۱۸۹۸ معرفی شدند و استفاده از آن ها در خودروهایی که تازه تولید می شدند به صورت اختیاری قابل انتخاب بود. به دلیل نیاز به انرژی بسیار زیاد جهت تولید نوری که مناسب جاده باشد، این لامپ‌ها عمر کوتاهی داشتند. در سال ۱۹۱۲ هنگامی که کادیلاک یک سیستم الکتریکی مدرن در خودروها پیاده سازی کرد، چراغ جلو در بیشتر خودروها تبدیل به یکی از تجهیزات استاندارد شد. خودروهای امروزی مجهز به چراغ هایی هستند که پرنورتر و بادوارم تر هستند و عملکردهای مختلفی دارند مثل نور مخصوص رانندگی در روز، نور پایین و نور بالا.

سبک چراغ جلو خودرو از سال ۱۹۸۳ تا به امروز

در سال ۱۹۸۳ بعد از درخواستی از جانب شرکت Ford Motor، مقررات مربوط به چراغ جلوی خودروها در امریکا تغییر کرد و امکان استفاده از لامپ های قابل تعویض با شکل غیر استاندارد و با لنزهای آئرودینامیک فراهم شد که برای بار اول می توانست از جنس پلاستیک باشد. به این ترتیب اولین خودروهای موجود در بازار امریکا از سال ۱۹۳۹ امکان استفاده از چراغ هایی با حباب قابل تعویض را داشتند. با توجه به اینکه استفاده از لامپ های آئرودینامیک در اروپا رواج زیادی داشت، گاهی به این چراغ ها، چراغ Euro هم گفته می شد. این چراغ ها که از نظر مفهومی با چراغ های اروپایی که شکل غیر استاندارد و حباب قابل تعویض داشتند، یکسان بودند با استانداردهای اداره‌ی امنیت خودروها در امریکا منطبق بود و نه با استانداردهای امنیتی اروپایی بین المللی شده که در خارج از امریکای شمالی استفاده می شدند. اما با این وجود این تغییر در مقررات امریکا به میزان زیادی باعث یکپارچه شدن سبک چراغ های جلوی خودرو در بازار امریکای شمالی و خارج از آن شدند.

طراحی و ویژگی چراغ جلوی خودروهای امروزی

علاوه بر نوع مهندسی، عملکرد و قابلیت تنظیم چراغ جلوی سراتو ملاحظات مختلفی در نحوه طراحی و قرارگیری چراغ جلو در وسایل نقلیه وجود دارد. برای سالیان متمادی چراغ جلوی خودروها شکل گرد داشتند چون شکل طبیعی یک بازتابنده سهموی به همین صورت است. ویژگی‌های چراغ‌های جلوی امروزی به صورت زیر است:

نور پایین (low beam)
حالت نور پایین برای تامین روشنایی مناسب در جهت مقابل و کنار خودرو طراحی شده و نور هدایت شده به سمت چشم راننده مقابل، محدود می شود تا چشم او را نزند و مانع دید او نشود. این نور برای مواقعی در نظر گرفته شده که در جلوی خودرو یک خودروی دیگر وجود داشته باشد.

نور بالا (High beam)
در حالت نور بالا توزیعی درخشان و مرکزی از نور ایجاد می شود طوریکه راننده هیچ کنترلی بر نور هدایت شده به چشم سایرین ندارد. به این ترتیب این نور فقط برای مواقعی مناسب است که راننده در جاده تنها باشد چون درخشش نور ایجاد شده در این حالت باعث خیره شدن سایر راننده ها می شود.